Dag 1 Dinsdag 13 mei 2014 Amsterdam – Thessaloniki

De bus naar Schiphol reed om tien voor zeven al de hoek om van het Karel Doormanplein. Dat betekent dus dat de mensen uit Sassenheim keurig op tijd en volgens schema aan de reis begonnen waren. Wat ontzettend leuk dat er bij de Hoeksteen een paar vroege vogels waren om ons uit te zwaaien. Bedankt Jannie Kamerman, Dettha Oudakker en Josien en Corstiaan kleywegt .Het werd erg op prijs gesteld!
De verrassingen waren nog niet op, want bij de incheckbalie kwam Gert Jan van Dalen ook nog langs om ons een goede reis te wensen! (Ditmaal zonder pepermunt). Ook dat was een leuke verrassing! Wij gingen op reis en hebben hem een fijne werkdag gewenst.
Het douaneverhaal was niet zo vlekkeloos; er moesten uit verschillende tassen toch nog potten crème en tandpasta opgevist en weggegooid worden!
Omdat we met windje mee vlogen verliep de reis zeer voorspoedig.
In de bus naar het hotel was de airco kapot, maar dat deerde Maurits duidelijk niet. Hij zat, gehuld in een lekker dik fleecevest, de rit uit. Of hij dat fijn vond of geen zin had om met teveel handbagage te lopen, wie zal het weten?
De dame van de receptie in hotel Santa Beach was heel enthousiast over haar hotel. Ze beloofde ons allemaal een kamer met zeezicht. Hoe dat kan als je je hotel haaks op de kust bouwt? Gelukkig hebben we allemaal een lenige nek en klopte het dus uiteindelijk toch!
Maurits had een klein tentje naast het hotel gevonden waar we met z’n allen geluncht hebben. Het seizoen is duidelijk nog niet helemaal op gang gekomen en dus was de eigenaar heel blij met ons. We konden bestellen wat we wilden, maar ja, hij had maar 5 Griekse biertjes in huis…. Gelukkig nog wel….Amstel.
We hebben heel gezellig buiten aan het strand gegeten. Het liep wel erg uit en rond half vijf waren we pas klaar. Hij bood ons ook nog een Griekse specialiteit van het huis aan. Ik verstond (na drie keer) zoiets als halva. Het smaakte naar griesmeel (of zo je wilt grieksmeel) met kaneel en honing. Wouter vond het zo lekker dat hij iedereen een hapje aanbood en er zo zelf helaas(!) niet zoveel van hoefde te proeven.
Na het eten hebben de die hards Janke, Aad en Elske, Karin en Jose nog een duik genomen (en Marry tot haar knieen) in de Egeïsche zee. Die moest qua temperastuur ook nog op gang komen.
Nou moeten we om half acht alweer aan het buffet in het hotel. Wat is vakantie soms zwaar. Het hotel is naar Griekse maatstaven vier sterren. Verbind u daar maar uw eigen conclusie aan. We blijven hier vier nachten en we hebben het gezellig.
Morgen hebben we al een lange dagtocht voor de boeg, dus worden we half zeven gewekt!
Tot morgen.
Groetjes van de Griekenlandgangers.