Dag 9 Woensdag 21 mei 2014 Kalavrita – Olympia
Door: Elske
Blijf op de hoogte en volg elske
21 Mei 2014 | Griekenland, Archaía Olympía
We hebben vanmorgen teder afscheid genomen van onze hotelier. Ook het ontbijt was vol goede zorg en lekker. De zoon des huizes heeft zelf persoonlijk op de fiets ons brood bij de bakker gehaald. Kakelvers dus of waren dat nou de eitjes…
We pakten het treintje naar Kalavrita. Het is een beroemd smalspoor, ook wel te zien op rail away. En natuurlijk zingen die Hollanders dan weer van -op een klein stationnetje- en zo meer. Het schoolreisjesgehalte was weer hoog. Kalavrita is nu een lieflijk dorp. Toch hangt er een –volgens onze gids- vreemde energie. Dit dorp heeft namelijk drie vergelijkbare grote rampen gekend. De laatste was in WOII. Op de kerk is een klok die is stilgezet op het moment-(14.34 uur) dat daar alle mannen en jongens vanaf 15 jaar zijn afgevoerd door de bezetters. De Nazi’s verdachten ze van hulp aan de Partizanen bij het verzet. Alle mannen zijn doodgeschoten. De vrouwen en kinderen zijn in de school opgesloten en die is daarna in brand gestoken. Het hele dorp is dus uitgemoord.
We bezochten daarna het klooster Agias Lavras. Daar is op 25 maart 1821 de opstand tegen de bezetter (de Ottomanen oftewel de Turken) begonnen. De Turken waren op dinsdag de dertiende (welke maand weet ik even niet meer) in 1454 het Griekenland van toen binnengekomen. Daarom is in Griekenland dinsdag de dertiende een ongeluksdag, net zoals bij ons vrijdag de dertiende! Het banier dat destijds het symbool was van de vrijheid is in het klooster nog te bezichtigen. Omdat dit een stukje specifieke geschiedenis van Griekenland is komen er bijna geen bezoekers uit het buitenland. Een bus vol Hollanders vonden de monniken prachtig!
Het monument ter nagedachtenis aan de ramp in Kalavrita op de plek waar de mannen en jongens zijn doodgeschoten) was indrukwekkend. Het was mooi juist door zijn eenvoud. Het wordt omzoomd door cipressen. Die boom is in Griekenland het symbool voor verdriet, want zijn vorm doet denken aan een traan. Natuurlijk is ook aan die gedachte een mooie mythe (over Apollo) verbonden. Je vindt cipressen dan ook vaak als natuurlijke afscheiding om een kerkhof of bij een kapelletje ter nagedachtenis aan bv een ongeluk met dodelijke afloop en zo ook bij dit monument.
Na de lunch volgde een prachtige rit door Arcadie. We reden om zes uur Olympia binnen voor de overnachting. Morgen om half zeven weer op dus nu gauw naar bed.
Groetjes van de Griekenlandgangers.
We pakten het treintje naar Kalavrita. Het is een beroemd smalspoor, ook wel te zien op rail away. En natuurlijk zingen die Hollanders dan weer van -op een klein stationnetje- en zo meer. Het schoolreisjesgehalte was weer hoog. Kalavrita is nu een lieflijk dorp. Toch hangt er een –volgens onze gids- vreemde energie. Dit dorp heeft namelijk drie vergelijkbare grote rampen gekend. De laatste was in WOII. Op de kerk is een klok die is stilgezet op het moment-(14.34 uur) dat daar alle mannen en jongens vanaf 15 jaar zijn afgevoerd door de bezetters. De Nazi’s verdachten ze van hulp aan de Partizanen bij het verzet. Alle mannen zijn doodgeschoten. De vrouwen en kinderen zijn in de school opgesloten en die is daarna in brand gestoken. Het hele dorp is dus uitgemoord.
We bezochten daarna het klooster Agias Lavras. Daar is op 25 maart 1821 de opstand tegen de bezetter (de Ottomanen oftewel de Turken) begonnen. De Turken waren op dinsdag de dertiende (welke maand weet ik even niet meer) in 1454 het Griekenland van toen binnengekomen. Daarom is in Griekenland dinsdag de dertiende een ongeluksdag, net zoals bij ons vrijdag de dertiende! Het banier dat destijds het symbool was van de vrijheid is in het klooster nog te bezichtigen. Omdat dit een stukje specifieke geschiedenis van Griekenland is komen er bijna geen bezoekers uit het buitenland. Een bus vol Hollanders vonden de monniken prachtig!
Het monument ter nagedachtenis aan de ramp in Kalavrita op de plek waar de mannen en jongens zijn doodgeschoten) was indrukwekkend. Het was mooi juist door zijn eenvoud. Het wordt omzoomd door cipressen. Die boom is in Griekenland het symbool voor verdriet, want zijn vorm doet denken aan een traan. Natuurlijk is ook aan die gedachte een mooie mythe (over Apollo) verbonden. Je vindt cipressen dan ook vaak als natuurlijke afscheiding om een kerkhof of bij een kapelletje ter nagedachtenis aan bv een ongeluk met dodelijke afloop en zo ook bij dit monument.
Na de lunch volgde een prachtige rit door Arcadie. We reden om zes uur Olympia binnen voor de overnachting. Morgen om half zeven weer op dus nu gauw naar bed.
Groetjes van de Griekenlandgangers.
-
22 Mei 2014 - 07:32
Suze En Boudewijn :
Goedemorgen Griekenlandgangers
Wat een bijzondere verhalen heeft Elske geschreven, wij reizen op deze manier met jullie mee en zien alle beelden voor ons, ook wij hebben met Maurits en Jannie deze geweldige ervaringen mogen beleven, wat zijn de Grieken toch bijzonder vriendelijk en gastvrij, heerlijk om door zo'n land te mogen trekken.
Wij wensen jullie heel veel plezier en geniet met volle teugen, van Cultuur maar ook van de Griekse keuken.
Lieve groet aan alle Suze en Boudewijn.
P.s. Elske dank voor de mooie Reisverslagen elke dag, petje af.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
